Izvještaj je najava protesta, a zaključak njegov početak!
Kao najava sutrašnjeg protesta ispred Osnovnog suda u Novom Sadu koji će se održati u 19 h, a povodom još jednog slučaja nasilja i prebijanja aktivista na ulicama grada, danas je na istočnom stepeništu SPENS-a (onom koje gleda na sud pred kojim će se sutra okupiti građani) održana javna tribina – konferencija za novinare na kojoj su učestvovali predstavnici nekoliko organizacija: Marija Srdić ispred Antifašističke koalicije, Čedomir Čupić ispred Skupštine slobodne Srbije i Brajan Brković, aktivista iz Novog Sada. Današnja atipična konferencija počela je kratkom uvodnom rječju moderatora Nedima Sejdinovića čija je kratka konstatacija da živimo u jednom „hibridnom režimu“ u kom je nasilje iz anomijske pojave prevedeno u registar „oblika političke komunikacije“ poslužilo kao svojevrsni šlagvort i za ostale učesnike. Tako smo mogli da čujemo nekoliko uvida o tome da se verbalno nasilje sa kojima se počinje, a za koje kod nas licencu drže najviši predstavnici vlasti (na prvom mjestu predsjednik, a onda i članovi vlade, skupštinski zastupnici i ostali prvaci) nužno završava u ovom kome smo svjedočili 9. avgusta, a kome je najvišu cijenu platio mladi Milan Vujić, prebijeni aktivista Demokratske mreže mladih. Ukazano je na jasnu vezu nosioca ovog nasilja sa akterima iz devedesetih, sa svim retoričkim a onda i tehničkim usavršavanjima koja su postignuta u međuvremenu (Čupić), uz jasnu tendenciju da se starosna granica onih koji pristaju na nasilje kao dominantni oblik komunikacije sve vrijeme spušta (Brković) i konstataciju da se danas pripadnici mlađe generacije mogu jasno podijeliti već i prema tome da li pristaju na nasilje ili ne.
Problem sa nasiljem u Srbiji danas je i u tome što je ono politički sponzorisano i obilato se koristi kao motivacijski moment za one koji pristaju da stanu uz vlast zarad neke lične koristi, dok je sa druge strane ono sredstvo kojim se dodatno utjeruju primarni oblici straha kod ljudi koji su već decenijama zastrašeni u egzistencijalnom smislu i kojima je onda lako manipulirati i pozivati ih na izbore koji su ispražnjeni od svake suštine – što i rezultira skupštinom koja je na kraju „ispražnjena od ličnosti“ (Čupić). Ako se krene dubinski, onda dolazimo do toga da se zapitamo kako je moguće da toliko mnogo nasilja prolazi nekažnjeno iz uz prešutni pristanak većine naših građana? Marija Srdić uzrok ovome vidi u činjenici da se nešto fundamentalno loše desilo sa našim (ljudskim) osjećajem za pravdu, jer na akte nasilja i povreda osnovnih ljudskih prava i nadležne institucije (mahom nadležni sudovi) ne reagiraju na adekvatan način, a kazne za izvršioce su ili simbolične ili se dešava da ni ne budu izrečene ili zbog „proceduralnih grešaka“ ili zbog toga što se mi kao zainteresirani građani i organizacije ne trudimo dovoljno da te procese adekvatno ispratimo.
No, da ne bi ispalo kako se ništa protiv nasilja ne može uraditi i da je ono pobijedilo zato što se samoproglasilo pobjednikom, svi govornici su se složili da ipak postoji nešto što se može uraditi: može se raditi na oblicima otpora za koje će tek doći vrijeme, a do tada istrajati i ostati nenasilan u tome (Čupić); može se u međuvremenu raditi na mreži udruženja koja bi poslužila da se aktivistima i onima koji se bore protiv svih oblika nasilja vlasti pruži logistička, pravna i svaka druga pomoć (Brkić), ali se u svim ovim oblicima borbe ne smije zaboraviti jedna polazna premisa: slobode nema bez odgovornosti i jednom izborena sloboda ne znači da je posao završen (Srdić).
U tom duhu i mi Vas pozivamo da budete odgovorni prema drugima i da podržite sutrašnji protest protiv nasilja koji će biti održan u 19 h ispred suda u Sutjeskoj 2 (kod SPENS-a), ali da pri tome budete odgovorni i prema sebi i adekvatno se zaštitite.
Savo Romčević, GKP
